Academia is de biotoop van een prof. Maryssa Demoor maakte er 44 jaar deel van uit en dat is best lang. In haar laatste werkjaar schreef ze elke maand een brief over haar ervaringen en de emoties die ze toen en soms nu nog oproepen.
De gebouwen van de universiteit passeren de revue net zo goed als markante figuren van diverse pluimage, vriendelijke en kwaadaardige gelijk; de drijvende krachten zowel als de ondergrondse kuiperijen. Ook de turbulente veranderingen die de komst van de digitalisering in het metier brachten, duiken op en de uitwassen van competitie en concurrentie, toevallig allemaal geïntroduceerd in het Engels: ratrace, burnout, genderongelijkheid, #MeToo, en publish or perish. Het dendert allemaal voort. Binnen het eerste jaar van Marysa's emeritaat zijn gebouwen alweer veranderd en carrières beknot. Normen en waarden blijken plots rekbaar of vermomd. Ze blijft er met grote ogen naar kijken, met de kennis van hoe het ooit was en de wetenschap dat het anders kan.