P A V I L J O E N
Sinds de vroege jaren 90 onderzoekt Monique Thomaes hoe de perceptie en beleving van architecturale ruimtes verhevigd, vertraagd of bevraagd kan worden. Daarvoor bedient ze zich van video, fotografie, lichtprojectie en reflecterende materialen als glas of spiegels. Door de parameters gebouw, bezoekers en artistieke interventie op elkaar los te laten, verhevigt zij de gewaarwordingen van en de interacties tussen tijd en ruimte. Haar esthetische strategie kan uitgepuurd en minimalistisch genoemd worden. De technologische, sculpturale of architecturale ingrepen transformeren de gegeven ruimte niet in wezen, maar bieden een alternatief perspectief. Daarbij wordt de functionele dimensie van de ruimte tijdelijk opgeheven en maakt ze plaats voor een esthetische beleving. In haar bevraging en bevruchting van de ruimte hanteert Thomaes regelmatig talige concepten. Die bieden haar de conceptuele handvaten om de interactie met de omgeving en de scenografie van de ruimte zorgzaam en zorgvuldig aan te gaan. Doordat haar werkwijze in wezen site-specifiek is, is ze ook beperkt in tijd en ruimte. De visuele documentatie van haar ingrepen garandeert hun voortbestaan. Daarom biedt de publicatie van deze documentatie, naast een wandeling doorheen Thomaes’ ideeënwereld, in een boek, de garantie dat haar interventies in een andere fysieke ruimte – die van het boek en de pagina – tot leven komen.
Uittreksel uit Paviljoen van Johan Pas