Description

Onze hersenen zijn ingericht op vergeten, niet zozeer op herinneren. We onthouden maar stukjes en beetjes van dingen die we belangrijk vinden en die rapen we dan bij elkaar als herinnering, als we ze nodig hebben. Een foutgevoelig proces. Toch verdragen we vergeetachtigheid van anderen slecht: we zien het als een tekortkoming, of erger, als bedrog. Daarom vielen we zo over Rutte heen toen hij geen ‘actieve herinnering’ aan dingen als ‘positie Omtzigt, functie elders’ had en is (afwezigheid van) ‘actieve herinnering’ een vaste uitdrukking geworden voor iemand die veinst iets niet meer te weten. Wim Voermans bekijkt de vele regels en normen rond het onthouden en herinneren. Waarom stellen we zulke hoge eisen aan ons geheugen? Helpen al die normen? En wat proberen we ermee te bezweren?

Wim Voermans is hoogleraar staatsrecht aan en universiteitshoogleraar van de Universiteit Leiden. Hij publiceerde eerder Gemeente in de genen (2018, 5de druk, met Geerten Waling), Het verhaal van de grondwet (2019, 8ste druk), Het land moet bestuurd worden (2021, 6de druk) en Onze constitutie (2023, 5de druk).

Over Onze constitutie:

‘Het is behalve imponerend qua omvang ook een zeer leesbaar boek, met vlotte pen en op een opgeruimde toon. (...) Zijn taalgebruik is beeldend (...). Ook de stijl is vintage Voermans verfrissend.’
NRC ••••

‘Wat een gave is het toch als je eenvoudig kunt schrijven over een op het eerste gezicht moeilijk onderwerp.’
Binnenlands Bestuur

Over Het land moet bestuurd worden:

‘Wat helpt is dat hij aangenaam licht schrijft en vaak rake observaties heeft.’
de Volkskrant