De grappige en vertederende avonturen van een jong meisje dat in een ziekenhuis woont.
Hallo, ik heet Zita. Zita Sayyah. Maar hier, in ziekenhuis De Wafel, noemt iedereen me ‘Kale Kop’. Ik ben 13. Ik weet het, dat zou je niet zeggen. Ik woon op de 6e verdieping. Daar vind je kinderen na een auto-ongeluk en kinderen met een zware ziekte. Kinderen die het echt niet hebben getroffen, dus!
Ik heb het grote lot gewonnen: ik lijd aan een soort leukemie. 9 jaar al. Wie doe beter? Of eerder… wie doet slechter? Maar het kan me niet meer schelen. Want ik ben verliefd! Ik heb ergens gelezen ‘als je de liefde kent, word je door het leven verwend’. En vanavond heb ik met hem afgesproken.
Ik vraag me af of hij me zal durven te kussen! Ik ga voor alle zekerheid toch maar mijn tanden poetsen…