In De illusie van de juridische waarheid analyseert Hugo Lamon in zijn gekende stijl hoe juristen tot de ‘juridische waarheid’ komen en dit aan de hand van voorbeelden. De stelling is dat juristen feiten selecteren en doen passen in een juridisch sjabloon. Daar komt dan de juridische waarheid uit.
Journalisten selecteren ook, want niet alles wat er in de wereld gebeurt, wordt ook een nieuwsfeit. In de mediaberichtgeving is er meer aandacht voor het afwijkende, het abnormale. Precies omdat justitie zelf bijna niet proactief communiceert, krijgt het negatieve nieuws over justitie meer aandacht.
In het boek wordt dieper ingegaan op de deontologie van magistraten, advocaten en journalisten en wat dat betekent voor de mediaberichtgeving over justitie.