Description

Toen Mark Rothko in 1970 zijn laatste doeken had geschilderd

was dat het einde van de schoonheid in de moderne

kunst. Schoonheid was verdacht geworden: ze was niet

vernieuwend, niet kritisch, niet revolutionair.

Maar het verlangen naar schoonheid was niet verdwenen–

en de laatste jaren is ze dan ook op de weg terug.

Alleen in een andere gedaante dan we gewend waren. De

installaties en video’s van kunstenaars als Olafur Eliasson,

David Claerbout, Anish Kapoor en James Turrell stoten

kunstkijkers uit het leven van alledag, werpen hen terug

op hun diepste emoties en doen de tijd vergeten. Daarmee

is, vrij onverwacht, ook het sublieme weer terug in de

kunst.

In dit kritische en prikkelende essay beschrijft Hans den

Hartog Jager de ondergang en opkomst van de schoonheid

in de hedendaagse kunst. Tegelijk is het een voorstel om

het begrip schoonheid op een nieuwe manier te gaan gebruiken.