Nooit eerder in de Europese geschiedenis bereikten zovelen een zo hoge levensstandaard en levensverwachting, een zo hoog opleidingsniveau, zo veel vrijheid en toegang tot zo veel informatie en communicatiemogelijkheden als nu. Toch woedt er een debat over de ‘crisis van de democratie’ en heerst er onbehagen over het politieke immobilisme.

Acht eeuwen lang is in Europa gevochten voor politieke medezeggenschap. De democratische rechtsstaat is hier pas in de loop van de twintigste eeuw formeel gerealiseerd, maar zeker nog niet overal ingeburgerd en in veel opzichten alweer uitgehold. Politieke participatie is sinds 1200 onder impuls van emancipatiebewegingen in golven verruimd en telkens opnieuw onderdrukt. Steeds trachten gevestigde elites, ook de nieuwe, zich met alle middelen vast te klampen aan hun posities.

Dit boek bekijkt de geschiedenis van Europese staten vanuit de opeenvolgende emancipatiebewegingen en onderzoekt waarom ze telkens weer vastliepen, van Portugal tot Rusland en van Ierland tot Sicilië. Gezocht wordt naar verklaringen van deze evoluties, maar ook naar indicaties van continuïteit naar het heden toe. Dat helpt om de huidige malaise te begrijpen.

Wim Blockmans is emeritus hoogleraar middeleeuwse geschiedenis aan de Universiteit Leiden. In zijn onderzoek richtte hij zich herhaaldelijk op vormen van volksvertegenwoordiging, ook de hedendaagse. Van hem verscheen eerder bij Prometheus Metropolen aan de Noordzee en Eeuwen des onderscheids (met Peter Hoppenbrouwers).

Spécifications