De concentratiekampen zijn gesloten. Auschwitz is voorbij. Elk jaar herdenken we en zeggen we dat we dit nooit meer willen. Maar waarom hebben we dan nog altijd systemen in onze Westerse samenleving waarin mensen in mensonterende omstandigheden zitten opgesloten? Is Auschwitz wel echt voorbij? Om hier een antwoord op te vinden, wordt in dit boek een vergelijking gemaakt tussen de kampstructuur van Auschwitz en de grondstructuur van het huidige detentiesysteem in de Verenigde Staten. Dit detentiesysteem herbergt 2.3 miljoen schuldige of onschuldige mensen in mensonterende omstandigheden. Wat is het verschil in menselijke waardigheid tussen Auschwitz en dit detentiesysteem als zij door dezelfde onderliggende structuur wordt vernietigd? In dit boek wordt onderzocht wat de universele kenmerken zijn van de grondstructuur van beide systemen. Inzicht in deze universele kenmerken kan leiden tot een letterlijk structurele verandering en aanzetten tot onderzoek naar andere onderliggende structuren, zoals het Nederlands detentiesysteem of vluchtelingencentrum Ter Apel. Kortom, inzicht in onderliggende structuren van uitsluitende systemen leidt tot werkelijke verandering, en daarmee tot herstel van de menselijke waardigheid.

Miriam Jacobs is filosoof, schrijver en psychosociaal therapeut. Haar denken en werk staan altijd in het teken van bewustwording van dieperliggende patronen onder menselijk gedrag. Dit geldt voor zowel individuen als systemen. Haar denken is sterk gerelateerd aan herstelrecht waarin er gekeken wordt hoe schade is ontstaan en hoe deze schade te herstellen vanuit de wortels in plaats van aan de oppervlakte. Immers uiterlijke problemen zijn doorgaans symptomen van een dieperliggende schade. Vanuit deze benadering ontmoet Miriam als psychosociaal therapeut de mens achter zijn of haar label dat in haar werk zowel een diagnose als een delict kan zijn. Daarnaast onderzoekt zij vanuit deze visie de manier waarop systemen zijn geworteld in een historische, filosofische en sociale context.

Spécifications