We staan op de grens van twee grote culturele tijdperken. De opkomst
van nieuwe technologieën, alsook de toenemende mondialisering
van de wereld, openen de weg naar een nieuwe, nog niet
geheel uitgekristalliseerde levenswijze. Wanneer oude maatschappelijk-
culturele patronen tanende zijn, terwijl alternatieve vormen
nog niet hun definitieve beslag hebben gekregen, is er een periode
waarin de mens zich kan bevrijden van culturele maskers en kunstmatige
constructies. Dit soort tussenperiodes zijn interessant voor
persoonlijke ervaringen, innerlijke verdieping en doorbraken in de
menselijke conditie.

Door de voortdurende maatschappelijk-technologische transformatie
krijgen we voor het eerst in de geschiedenis de kans om de
menselijke conditie radicaal te veranderen. Eén van de kenmerken
van dit historische proces is de opmars van wat inmiddels levenskunst
is gaan heten: een actief zoeken naar manieren om het eigen
leven adequaat vorm en richting te geven. Echter, er bestaat niet
één levenskunst, maar er zijn er verscheidene, waarvan sommige
elkaar zelfs uitsluiten. Noemen we hier drie grote richtingen:

1 Klassieke levenskunst (de oude Grieken: Aristoteles en de stoïcijnen;
een voortzetting hiervan treffen we bij denkers als Simone
Weil, Foucault en Schmidt).
2 Spirituele levenskunst (diepte- en transpersoonlijke psychologie,
mindfulness, yoga, tai-chi, daoïsme, boeddhisme).
3 Op techniek en wetenschap georiënteerde levenskunst, in het
kielzog van de Verlichting.

Hoe om te gaan met zulke uiteenlopende vormen van levenskunst,
vormen die soms ook met elkaar in strijd zijn? Dit boek onderzoekt
een nieuwe benadering: een individuele combinatie van elementen
uit alle levenskunsten op basis van zelfkennis. Men hoeft zich niet
voorgoed vast te leggen op één specifieke richting, maar men kan
verschillende richtingen combineren, waarbij het doel is om het
eigen potentieel beter aan te spreken. Uiteenlopende vormen van
levenskunst kunnen zodoende de bouwstenen worden van die ene
menselijke ontwikkeling.

Spécifications