Description

Aan de godenhemel van de Edda moet men niet de religie van het

oude Noord-Europa zoeken. Daarom is de stof na een hoofdstuk over

de prehistorie in twee hoofdmoten verdeeld: de mythologie zoals die

vooral in de Edda naar voren komt, en het religieuze leven en beleven

zoals dit uit onder andere de saga's (familiegeschiedenissen van de

immigranten op IJsland) valt af te leiden. De gescheiden behandeling

van mythen en religie geeft een overzichtelijk beeld van de oude,

overwegend Noord-Germaanse cultuur en de grondlijnen van het

geloof in de eindtijd van het heidendom.

De auteur beschouwt de Scandinavische mythen niet als op zichzelf

staande verhalen, maar plaatst ze zoveel mogelijk in een grote

geheel: de Indo-Germaanse of Indo-Europese mythologie. Zowel

godennamen als vele mythische overleringen vertonen opvallende

overeenkomsten met die uit de Oude indische, Perzische, Griekse,

Romeinse en Keltische mythologie. Door de mythen uit de Oudheid

te vergelijken met de Germaanse laat de auteur een aantal structuren

en motieven zien die ten grondslag liggen aan de godenverhalen van

de Noord-Europeanen.