Description

Maatwerk wordt vaak geprezen als dé oplossing voor doorgeslagen bureaucratie en het falen van de systeemwereld. De Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015) stelt maatwerk zelfs als wettelijke norm voor ondersteuning aan burgers. Het keukentafelgesprek tussen burger en professional, waarin samen wordt besproken wat er nodig is, vormt de basis voor het leveren van maatwerk. Maar hoe realistisch is dit beleidsideaal? Dit boek ontrafelt de complexe dynamiek achter deze open norm en plaatst maatwerk in een bredere institutionele en organisatorische context. De auteur combineert juridische theorie met kwalitatief onderzoek – interviews, observaties en documentanalyses – om te laten zien hoe actoren, zoals gemeentelijke beleidsmakers, professionals, juristen en burgers maatwerk in de praktijk brengen. Hieruit blijkt dat maatwerk een betwiste norm is. In plaats van een maatwerkketen, spreekt de auteur dan ook van een “maatwerkfuik” waarin gemeenten gevangen raken tussen budgettaire en juridische beperkingen, de discretionaire ruimte voor professionals gering is en de behoeften van burgers uiteindelijk niet gehoord worden. Dit boek biedt onmisbare inzichten voor beleidsmakers, uitvoerende professionals en juristen die de kloof met de burger willen overbruggen en een responsieve overheid willen realiseren door betekenisvol maatwerk mogelijk te maken.